ayrılık kaygısı, psikoloji

Ebeveynleri ya da birincil bakımverenleri gözlerinin önünden kaybolduğunda çocuğun endişe yaşaması durumudur. Çocukta altıncı ay ila üç yaş arasında sıklıkla görülen bu kaygı gelişimsel ve yaşa özgüdür. Gelişim sürecine uygun olmayan şekilde, bağlanılan kişiden ayrılma düşüncesinin dahi çocukta yoğun korku ve strese yol açması durumuna ise ayrılık kaygısı bozukluğu denir.

Küçük bir çocuğun bağlandığı kişi veya kişilerden özellikle de ebeveynlerinden uzakta veya uzakta olma ihtimaline karşı yaşadığı normal endişe. Ayrılık kaygısı en çok 6-10. aylar arasında etkindir. Daha sonraki yıllarda sevdiklerinden ayrılmak benzer endişheler yaratabilir.

Ayrılma kaygısı; Küçük çocuğun, annesini ya da sevdiği bir başka kişiyi yitirme ya da ondan uzak kalma korkusu, ayrılma bunaltısı.

Ayrılık kaygısı, çocukların yetişkinleriyle ayrı kalacakları zamanlarda hissettikleri endişe ve korkudur. Bu durum özellikle okul öncesi dönemde sıkça görülür ve çocukların güvenli bir bağlanma duygusuna sahip olmamaları nedeniyle ortaya çıkabilir. Ayrılık kaygısı, çocukların duygusal, davranışsal ve sosyal gelişimlerini etkileyebilir ve uzun vadede kaygı bozukluğu gibi problemlere yol açabilir. Bu nedenle ayrılık kaygısı sorunu olan çocukların aileleri ve uzmanlar tarafından desteklenmesi gerekmektedir.