Dil

Üzerinde anlaşmaya varılmış semboller ve bu sembollerin çeşitli kombinasyonlarının hakim olduğu kurallar aracılığyla düşünceleri temsil eden, sosyal olarak paylaşılmış kodlar ve üzerinde anlaşmaya varılmış bir sistemdir. Dilin sözel, sözel olmayan ve yazılı dil gibi farklı yönleri olmakla birlikte, her bir yönün anlama(alıcı dil) ve ifade etme( ifade edici dil) olmak üzere iki boyutu bulunmaktadır.

Sözlü, yazılı ve devimsel simgelerden oluşan, sözcükleri ve sözcükler arasında kurulan ilişkileri düzenleyen birtakım simge ve sözdizimsel, yapısal kurallara bağlı iletişim aracı.

1. İnsanların düşündüklerini ve duyduklarını bildirmek için kelimelerle veya işaretlerle yaptıkları anlaşma, lisani zeban. 2. Bir çağa, bir gruba, bir yazara özgü söz dağarcığı ve söz dizimi.

Sembol sistemleri temelinde; sözel, yazılı ya da işaretli olabilen iletişim formudur. Dil bir toplum tarafından kullanılan sözcükler ve onları çeşitlendirecek, birleştirecek kurallardan oluşur.

Konuşularak, yazılı ya da işaretle anlatılmasından bağımsız olarak, bir semboller sistemine dayanan bir iletişim çeşididir.

Dil, bir toplumda bireylerin birbirleriyle iletişim kurmak için kullandığı sembollerin bütünüdür. Dil, kelime dağarcığı, dilbilgisi kuralları ve seslerin kombinasyonundan oluşur. Çocuk gelişiminde dil, bireylerin düşüncelerini ifade etme, duygusal bağ kurma, sosyal becerilerini geliştirme gibi alanlarda önemli bir rol oynar. Çocukların dili öğrenirken gözlem yapma, tekrar etme, taklit etme ve soru sorma gibi yöntemleri kullanması beklenir. Dil, çocukların bilişsel, sosyal ve duygusal gelişimleri için önemlidir ve dil gelişimi süreci çocukların yaşlarına, deneyimlerine ve öğrenme stillerine bağlı olarak değişebilir.