dinamik sistemler, kuram

Gelişimsel bağlamda Dinamik Sistemler Teorisi (DST), gelişimi birçok düzeydeki ve sistemdeki süreçlerin etkileşimlerinin olasılıksal bir sonucu olarak açıklar. DST, insan gelişiminin "gelişmekte olan sistemin moleküler düzeyden kültürel düzeye kadar tüm düzeylerinin çoklu, karşılıklı ve sürekli etkileşimi" olarak kavramsallaştırılması gerektiğini öne sürer. Esther Thelen tarafından motor gelişim ve Kurt W. Fischer ve Thomas R. Bidell tarafından bilişsel gelişime uygulanan teoride, açık sistemler ve sistem stabilizasyonunu koruyan ya da baltalayan süreçler dahil olmak üzere sistemler, belirme, geri bildirim, uyarlanabilir öz düzenleme, iç içe zaman çizelgeleri, dengesizlik ve yapıcı ağ gibi anahtar kavramlar bulunmaktadır. Gelişimsel sonuçlardan çok değişim ve gelişim sürecini ele alan teori, bir zaman noktasından diğerine değişim ve genel değişim kalıpları gibi kavramların altını çizer. DST'ye göre gelişimin bir son noktası bulunmamaktadır.

Davranışı ve kişiliği; çoklu zaman ve çoklu analiz seviyesinde işleyen, çoklu organizmik ve çevresel faktörler arasında devamlı değişen ve kendini organize eden etkileşimler açısından açıklamaya çalışan doğrusal olmayan sistemler ilekesine dayanan kuram.

canlı

Dinamik sistemler kuramı, matematiksel modeller aracılığıyla değişkenler arasındaki ilişkilerin incelenmesini ve bu sistemlerin zaman içindeki davranışlarının tahmin edilmesini sağlayan bir teori ve yöntemler bütünüdür. Bu kuram, birçok alanda kullanılmaktadır, örneğin fizik, biyoloji, mühendislik, psikoloji ve ekonomi gibi alanlarda da yaygın bir şekilde kullanılmaktadır. Çocuk gelişimi alanında dinamik sistemler kuramı, çocukların biyolojik, bilişsel, duygusal ve sosyal açıdan nasıl geliştiklerini anlamak için kullanılmaktadır. Bu kuram, çocukların gelişimindeki değişimlerin nedenlerini ve bu değişimlerin birbirleriyle nasıl bağlantılı olduğunu anlamaya yardımcı olmaktadır.